anlati.

1- içmemeye söz verdiğim gecenin sonunda eve geldim. ışığı açtım. detayları geçiyorum çünkü tüm bu hikayelerin kendileri kadar gereksiz detayları da.mum ışığında okumam gerekenler listesinden birini aldım. okudum. uykum geldi. okuduklarımın, okumam gereken akademik falan, ne denir ki onlara?, roman ya da hikaye olmayan kitaplar olduğunu fark edeli çok olmuştu. sebebini hala düşünüyordum. sebebi basit bir pragmatizm falan değildi -ki pragmatizm çerçevesinde romanın, hikayenin, kurgunun *hakikate bir zararı yoktur…- sadece bazen gerçeklikten çıkmaya fazla meyilli aklı zaptetme çabası gibiydi bu olsa olsa. aslında yazdıklarımın da güya bilimsel mavralarla dolu anlatılardan öteye  geçememesinin sebebi de budur belki. evet acımasızım, kendime karşı bu acımasızlığın sebebi de sonsuz barışıklıktan hem. yani çok sevdiğin birine söz söyleme hakkının sadece sende olması gibi, anlayan beri gelsin, anlamayan da geri geri hakkaten. hele ki çoktandır anlatmaya da inanmıyorken.  yaptıklarım da kendime anlatır gibi. neyse çok uzadı bu bölüm.

neyse, nihayet uykuya daldım. *bu kelimeyi ne kadar da çok kullanıyordum. hakikat, bellek ve samimiyet derdim bir adaya düşsem yanıma alacağım 3 şey olarak. işte o kadar önem atfeder gibi dilimdeydi kelimeler.


2- gece rüyamda her ne görüyor idiysem, konuşmadığım ama rüyanın izleyicilerinden biri olan bir adam küfretmeye başladı. karşısındakinin annesini becermeye dair şeylerdi. küfürlerin erkek egemenliği altında olduğunu düşünmedim o an. sadece bu adam neden küfrediyor ki yahu? diye sinirle uyandım. sesler uyanık olduğum halde devam ediyordu. meğer cam kapalı olduğu halde kapının önünde cereyan eden 2 adamın sarhoş kavgasından parçalar imiş duyduklarım… kavgayı es geçip rüyamın ilginçliği karşısında, altbilincimle ilgili gizli bir gurur ve hayranlık içinde gülümseyerek, her rem anında uyanışımda olduğu gibi bu rüyayı yazmalıyım, dedim. o kadar ilginç ki kesin hatırlarım sabah, dedim. yazmadım.

hatırlamıyorum.

3- tekrar uyudum. birkaç saat geçmiş olmalı. bunu nereden biliyorum emin değilim. yattığımda 01:00, ikinci uyanışımda ise saat 05:02 idi tam olarak. ama ilk uyanışımla ikinci uyanışım arasında aslında 1 saat de olabilir, 10 dakika da. sanırım sadece bir bilgi vermek istedim zamana dair. oysa zaman uyurken algılanabilen bir şey değil. neyse, rüyamda bir kadın karşıdan karşıya geçiyordu. tam o sırada gündüz ve güneşli havada karşıdan karşıya geçerken kadın şimşek çaktı. ne arar lan gündüz gündüz şimşek günlük güneşlik havada, derken laptopun tuhaf uyanış sesiyle uyandım. açık bıraktığım ışık yanarken rüya gerçek arası bir yerde algılarımla dalga geçmişti. deyyus elektrik! yaratıldığın güne lanet  olsun. bir ömür mum ışığında yaşayabilirdik pekala…

4- sonraki gün hıdrellezdi. arada ne olduğunun önemi var ya da yok. ama dansettiğimi hatırlıyorum. çok dans ettim. dans ederken kendimi çok güzel zannediyorum. aynadaki görüntüm ise bazen hayal kırıklığına uğratıyordu. yani aslında kendimi nasıl hissettiğimin bir kadın olarak, dışarıdan nasıl gmründüğümle en ufak bir ilgisinin olmayışı oldukça ilginçti. neyse dilekler diledim. dilediğim dilekleri sadece kendim anlayabileceğim gibi çizdim. önem sırası atfedemedim zira aklıma ilk gelen en önemsiz şeyleri en kocaman çizmiştim. ikinci bir kağıt ise hızır ile ilyas'ın kafasını karıştırabilirdi. binlerce insanın dileklerini bir gecede okuma kudretine sahip bu iki adam 2. bir kağıdı neden okuyamayacaktı, sanırım alkolün etkisiyle mantığımı yitirmiş olmalıyım. pekala okuyabilirdi! dileklerimi kurallar gereği bir gül ağacının altına saklamam gerekti. gel gör ki gübresi yeni tazelenmiş gül ağacı kötü bir şaka yaptı… bereket bereket, dedik geçtik. gece gül ağacı bahçeli evden eve gelirken arabanın teki durdu, birkaç sarhoş önce kadın isimler saydı, adımı bulmak adına. sonra ben nedense-yanlış isimlerden olsa gerek- bir küfür sallayınca o da benim vajinamla ilgili bir küfür salladı. belli ki kötü, rızam dışı şeylerden bahsediyordu.  hep yaptığım gibi polisi aradım. eve geldiğimde içimde sabah kapıda o arabanın olacağı gibi bir paranoya vardı, ama hemen kendimi polisin de beni kaale almayacağına dair süper rahatlatıcı bir fikirle avuttum. uyumuşum.